We denken meestal aan cultuur als iets dat constant is. Gewoonten maken immers deel uit van cultuur en zijn door de eeuwen heen doorgegeven. We weten echter dat cultuur niet zo eenvoudig is als het lijkt. In feite ontwikkelt cultuur zich ook zonder dat we ons dat realiseren. Laten we eens kijken naar onze gewoonten en tradities.
Kerstmis, bijvoorbeeld. We vieren al heel lang Kerstmis. Het hoeft geen betoog dat de manier waarop we het tegenwoordig vieren heel anders is dan vroeger. Zeker, ook toen werd er vaak karper gegeten (vooral omdat er karper in overvloed was), maar het zou zinloos zijn om op zoek te gaan naar een kerstboom zoals we dat tegenwoordig doen. Ook werden de handelingen van het leiden van mensen en het snijden van appels op een andere manier uitgevoerd dan tegenwoordig.
Je kunt je natuurlijk afvragen waarom dit zo is. Het antwoord is niet zo eenvoudig. De belangrijkste reden is dat de maatschappij zelf geleidelijk verandert. Wat vandaag aanvaard is, was decennia geleden misschien niet aanvaard, en omgekeerd. En gebruiken passen zich aan deze veranderingen aan, zij het langzaam en subtiel.
Sprookjes zijn een ander voorbeeld. Deze sprookjes waren vroeger ook iets anders dan wat we nu kennen, en waren meestal veel harder. Vertelt iemand zijn kinderen bijvoorbeeld nog steeds het einde waarin Sneeuwwitje haar boze stiefmoeder uitnodigt op haar bruiloft en in hete ijzeren schoenen moet dansen tot ze sterft? Zo\’n einde is vandaag de dag niet geschikt voor kinderen.
We moeten erkennen dat zelfs culturen en tradities niet zo stabiel zijn als we zouden willen. Ze zijn onderhevig aan verandering door interne en externe invloeden, hoe graag we ze ook in hun oorspronkelijke vorm willen behouden. Zelfs in de moderne samenleving is er weinig anders dat ze kunnen doen.51]
Het heeft daarom geen zin om er al te boos over te worden. Het hoort gewoon bij het leven en zal er ook bij horen. Het is gewoon een kwestie van meer mensen die zich dat realiseren.
