de productie van polymeren en impliciet plastic producten is een relatief jonge industrie en heeft de afgelopen 50 jaar een aanzienlijke impact gehad op de huidige milieuomstandigheden op de planeet. De aanzienlijke uitbreiding van kunststoffen en het wijdverbreide gebruik van macromoleculaire stoffen in vrijwel alle materiële sectoren, evenals op het gebied van algemene consumptiegoederen, hebben geleidelijk geleid tot de noodzaak om na te denken over de mogelijkheid van hun toepassing als secundaire producten, vooral gezien de zeer lange levensduur, zelfs na consumptie. Zo zijn kunststofverwerkingsmethoden een integraal onderdeel geworden van wetenschappelijke doeleinden die erop gericht zijn het storten of verbranden van kunststofafval tot een minimum te beperken, wat een zware belasting vormt voor alle delen van het milieu en in het algemeen ecosystemen bedreigt.
De belangrijkste strategie voor de verwijdering van plastic afval is de recycling ervan, die nu kan worden uitgevoerd door verschillende concrete en variabel effectieve technologieën. Standaard worden 3-4 soorten kunststofrecycling onderscheiden – materiaal en mechanisch, grondstoffen en chemisch.
Plastic materiaal recycling is misschien wel het meest bekende type proces voor het hergebruik van veel voorkomend huishoudelijk plastic afval, zoals plastic flessen, verpakkingen, containers en containers. Dit is een techniek die alleen geschikt is voor thermoplasten, dat wil zeggen polymeren die worden verwerkt door verwarming, wat tot op zekere hoogte hun chemische structuur beïnvloedt, maar deze vrij goed behoudt. Het nadeel van deze aanpak is dat de toepassing beperkt is. Materiaalrecycling kan slechts in een beperkt aantal cycli worden gebruikt voor kunststof materialen en kan dan niet meer als secundaire grondstof worden toegepast, wat resulteert in onnodig plastic afval.
Materiaalrecycling wordt ook beschouwd als een mechanisch proces voor de verwerking van afvalpolymeren, waarvan de productie gewoonlijk beschikbaar is in andere gebieden dan de oorspronkelijke doelproductmarkt. Plastic speelgoed van geharde polymeren kan bijvoorbeeld op de beschreven manier worden gerecycled, dat ook als vulstof voor composieten kan worden gebruikt, bijvoorbeeld in de bouw.
De recycling van grondstoffen wordt gebruikt voor zwaar vervuild polymeerafval, dat door middel van een thermisch proces voornamelijk wordt omgezet in een basisgrondstof. Het resultaat is een mengsel van gasvormige of vloeibare koolwaterstoffen dat verder kan worden verwerkt tot energie-efficiënte of anderszins bruikbare materialen.
Het potentieel voor chemische recycling van polymeerafval lijkt nu echter zeer waarschijnlijk en veelbelovend. Chemische recycling is een relatief nieuwe aanpak die het mogelijk maakt hoogwaardige chemisch herbruikbare grondstoffen zoals monomeren en andere actieve verbindingen terug te winnen uit kunststoffen door opwerking. Deze technologie moet geleidelijk alle stortplaatsen van plastic afval elimineren.
