Het feit dat onze Aarde rond is, is één van de minder zekere feiten. Om hiervan overtuigd te raken, hoef je alleen maar te kijken naar de foto\’s die ons dagelijks worden toegestuurd door satellieten in een baan om de aarde.
De oude Grieken wisten echter veel over de vorm van de Aarde. Ze waren zelfs in staat om de omtrek van de evenaar met opmerkelijke nauwkeurigheid te berekenen. Maar hoe konden ze dit doen terwijl ze slechts over vrij primitieve technologie beschikten?
Op school wordt ons geleerd dat het belangrijkste bewijs het feit is dat een zeilend schip onder en voorbij de horizon verdwijnt en, omgekeerd, als het aankomt, de toppen van de masten en zeilen het eerst zichtbaar zijn. Dit is natuurlijk heel belangrijk bewijs, maar zeker niet het enige bewijs dat ze hadden.
Een ander bewijs is dat de schaduwen op verafgelegen punten van verschillende lengte waren. Op de lente-equinox werden staken van een bepaalde lengte in de grond geslagen op een afstand van noord naar zuid en de lengte van de schaduw die door de staken werd geworpen werd gemeten. Vervolgens berekenden ze met behulp van eenvoudige geometrie de omtrek van de aarde met een nauwkeurigheid die verbazingwekkend was voor die tijd.
Maar dit is niet het enige bewijs voor de vorm van de Aarde. Er is bijvoorbeeld het feit dat de oceanen en zeeën daarachter niet eens door het water heen te zien zijn. Als we bijvoorbeeld aan de westkust van het Verenigd Koninkrijk staan, kunnen we de oostkust van de Verenigde Staten niet zien, zelfs niet als de zee kalm is.
Ten slotte is er de maansverduistering. De schaduw van de maan die over de maan trekt laat duidelijk zien dat de maan bolvormig is.
Al dit bewijs laat zien dat we meer dan zeker kunnen zijn van de vorm van de Aarde zonder het gebruik van moderne wetenschappelijke technologie en kan zeker weerleggen wat mensen denken dat we op een platte schijf leven. Kortom, het wordt tegengesproken door vrijwel elke beschikbare waarneming die iemand van ons kan doen.
