Katholieken hebben een heel mooi gebed tot de Heilige Geest.
Mahatma Gandhi had ook deze mooie en wijze woorden.
Elk tijdperk is min of meer wreed geweest. Vandaag de dag hebben we het in Europa in principe heel goed vergeleken met andere periodes. In theorie kunnen we een paradijs op aarde bouwen. We zijn welvarend en we kunnen het ons veroorloven om een deel van die welvaart aan armere landen te geven, landen met een onvergelijkbaar lagere levensstandaard. Sterker nog, het comfort dat we genieten leidt vaak tot suboptimale menselijke relaties. Vroeger waren mensen op elkaar aangewezen. Tegenwoordig is dat niet meer het geval en zelfs binnen families zijn mensen onverschillig voor elkaar geworden. Als dit zo doorgaat, zal de moraal natuurlijk afnemen en kan onze hele cultuur en beschaving instorten.
Natuurlijk zijn er lokale pogingen om deze situatie ten goede te veranderen. Het groepsleven herstellen; sociale media gebruiken om het publiek te bereiken; een beroep doen op gemeentelijke, bestuurlijke, regionale en ministerie leiders; vrijwilligerswerk doen; kinderen opvoeden in mededogen en hoffelijkheid.
En de problemen beginnen vaak bij de kinderen. Vandaag de dag is onderwijs te freewheeling, waarbij ouders de behoeften van hun kinderen voorop stellen. Het is niet nodig om na te denken over wat er gebeurt als een kind wordt opgevoed in een omgeving waar aan elke behoefte wordt voldaan, en dan op een dag opgroeit en die trend voortzet ongeacht zijn omgeving.
Als een jongeman van 18 jaar een oude dame of heer niet in de tram laat zitten, kunnen we een oogje dichtknijpen en denken wat een moderne jongeren we zijn, of we kunnen beleefd uitleggen, zonder boos te worden, dat het beter is om onze zitplaats aan onze ouderen af te staan. Want de omgeving waarin we leven is inderdaad ons probleem.
